Łączna liczba wyświetleń

wtorek, 8 stycznia 2013

Dym z papierosa

W pomieszczeniu unosił się dym z papierosa... wolno, delikatnie... zaciągnęła się... Lubiła palić. Wypuściła dym... omiótł ją swoją szarością. Siedziała skulona pod ścianą. Patrzyła na zeszyt... Leżał na biurku, taki  zwykły zeszyt...błękitny z kwiatem na okładce... Dokładnie wiedziała co tam jest. Nawet gdy nic w nim nie pisała dotykała go codziennie. Całe jej życie na paru stronach zwykłego błękitnego zeszytu. Wszystko co miała. Wszystkie wspomnienia i uczucia które towarzyszyły jej przez ostatnie miesiące. Zamknęła oczy... ostatnie miesiące były potworne... nie przyniosły nic co chciałaby pamiętać lecz mimo to  czuła że to jedyny czynnik który ją kreuje ... jedyna rzecz która jest jej bezgranicznie wierna ... cierpienie zabrudzone samotnością. Samotna... była po prostu sama na świecie. To brzmi tak ckliwie ale ta okrutna prawda przylgnęła do niej jak zaraza.W tle leciał James Blunt który tak pięknie umiał ubrać w słowa to co czuła ona sama. Tyle smutku napłynęło do jej połamanego serca że zaczęła wątpić czy całkiem nie znikło. Kiedyś żyła naiwna w świecie złudnej nadziei ale to był jej świat, jej wspaniały znany świat. Teraz odkryła prawdę i wolała by jej nigdy nie znać. Poczuła łzę która zbiera się w oku ? Jeszcze przynajmniej przez dwie godziny będzie sama w domu... moze sobie pozwolić na chwilę słabości... Dlaczego nie ? Łza która jeszcze przed chwilą napłynęła do oka teraz spływała wolno, tarasując drogę kolejnym... Po chwili coś w niej pękło. Wybuchła szlochem o który sama by siebie nie podejrzewała. Myślała że to wszystko za nią ... że już będzie tylko lepiej... ale okazało sie że z każdym dniem było jeszcze gorzej. Każdy przynosił coś złego i dodawał to do pustki dnia poprzedniego. Czuła się jak pośmiewisko ludzi nawet jak była zamknięta we własnym pokoju sama w domu. Gdy łzy sie trochę uspokoiły wyciągnęła rękę przed siebie. Z paczki wyciągnęła kolejnego papierosa i zapaliła go z naborzeństwem. Dlaczego nie ? Mama wróci dopiero za 2 godziny... Przez chwilkę patrzyła jak się tli... a sekundę puźniej poczuła jak wszystko wraz z zaciągniętym do pólu dymem zaczyna się rozluźniać. Wiedziała ze będzie sie tak czuć. Wiedziała że jest rozwiązanie tej całej popierdolonej sytuacji w jej życiu. Ale była za słaba by dać się ponieść marzeniu... Nie potrafiła żyć a na śmierć była zbyt słaba...

Minęło pół godziny. Wstała... Weszła do łóżka i zasnełą... sen zawsze jest lepsza niż świadomosć która może przynieść odrobinę złudnej nadziei która jest tylko okruszkami pozostałości po poprzednim życiu.




1 komentarz:

  1. Cześć :)
    Widzę, że czymś zaciekawił Cie mój blog, ciesze się :) co do papierosów ... kiedyś napisałem coś podobnego http://czarno-biauy.blogspot.com/2012_04_01_archive.html :)

    A Twój tekst bardzo emocjonalny i fajnie piszesz :)

    Ooo... Z papierosa dym szarobury,
    Majacze w świetle lampy obok klawiatury,
    Plączą się, wyginają wypłowiałe chmury,
    Chcą mi coś powiedzieć,
    Ale nie wiem co kalambury,

    Pozdrawiam, Czarno-Biauy !

    OdpowiedzUsuń